Hara-tik heldu, Yasunari Kitaura esanetan
HARA-TIK HELDU,
YASUNARI KITAURA AIKIDOZALE
SHIHAN-EN
ESANETAN
2018ko
otsailaren 23an.
Zure Hara-rekin nola heldu
Yasunari Kitaura aikidolari
Senseiaren esanetan
Baliteke, zer
edo zer gure eskuekin irmotasunez hartzea baino gauza zehatzagorik
ez egotea.Hala ere, ekintza hau benetan zehatza izan dadin, zure
HARA-rekin eta honen bitartez egin beharko litzateke. Zure
eskuekin zerbait helduta edukitzearen ekintzan, izaera ezberdinetako
bi gauza gertatzen dira:
Lehena,edukitzeko
asmoa da,hots ,jabe izan,menpean hartu,eskuratu.
Bigarrena,hartutako
objektua eskuetatik erortzeko arriskuarekin loturik dagoen erantzun
naturala da. Kasu honetan, eskua ixteko zenbat eta indar gehiago
erabili , hainbat eta arrotzago sentituko dugu heldutako objektua,
hau da, gurea izango ez balitz bezala .
Objektibotasuna
ezinbestekoa da. Identifikaziorik ez da suertatzen, horrela izango ez
balitz identifikazioa, emozional eremuan gertatuko litzateke, poesia,
musika arloetan eta sentipen oroitzapenetan gertatzen den moduan.
Ekintza mailan ,identifikazioa tabua da.
Gorputzari
buruz esan dudana, era zehatzagoan, adimenaren pertzepzioan eman
daiteke.Begiek, ikusitakoaren ikuspegi orokorra jasotzen dute
.Ikusmenaren funtzionamendua, objektu bat identifikatzean sortzen den
hasierako nahasketa saihesteaz gain ,objektu horren ikuspegi
zehatzago batean bilakaeran datza.
“Bakoitzak bere erara ,gorputzak, ikusmenak eta adimenak , “bestea”, objektu bezala harrapatzen dute.”
Gizakiak
pentsatzen duenean,gauza bati buruz pentsatzen ari denaren jakituna
da. Gizaki
hori objektiboa baldin bada,honen pentsamendua argia eta zehatza
izango da. Objektibazioa nahasia eta heldugabea izango balitz, hau
da,ideia argia eta garbia izango ez balitz ,pentsamenduak bere
eginkizuna ez luke beteko.Honek guztiak,
kontzeptu egoki baten bila joan gaitezen behartzen
gaitu.Bestalde,gizakiak ez ditu bere inkontziente diren gogoetak
partekatzen,hauek partekatuz gero ,gogoa objektiboagoa bihurtuko
litzateke eta, pertsonak hausnarketa egiteari utziko lioke .
“ HARA-ren bidez,” bestearekin” benetako harreman bat sortu dezakegu …HARAk ez du “bestea” geldiarazten, ez du objektu estatikorik harrapatzen …HARAk , objektua menperatuz xurgatzen du …”
Adimenaren
mekanismo hau ,ezin dezakegu berehala eta zuzenean egiaztatu ,Rene
Descartesek egingo zukeen arabera (XVII. Mendeko frantses
filosofoa).Objektua eta bere kontzeptua, bakarrik egiaztatu dezakegu
era argi batean,baita, objektuaren izaera eta mugimenduaren aztarna
ere.
Laburbilduz,
bakoitzak
bere erara ,gorputzak, ikusmenak eta adimenak , “bestea”, objektu
bezala harrapatzen dute, betik. Hauek ,subjektuaren papera betetzen
dute , objektua norberarenekiko kanpoko zer edo zer izango balitz
bezala hartuta.
Era
ezberdinean,HARAk “ bestearekin” harremanetan jartzen da
identifikazio estu eta sakon baten bitartez.Identifikazioaren
bidez,HARAk “bestea” harrapatu ahal izango du ,soilik. HARAk
“bestea” atzeman dezake,baina identifikaziorik egongo ez
balitz,HARAk ez luke atzemango,hots , “bestea” (objektua ) ez
litzateke egongo;Baina, paradoxa irudi arren,HARAK identifikatutako
objektua benetan den bezala ezagutu eta atzematen du .Beraz,HARA-ren
gaitasunaren bidez ,bateratze eta integrazioa lortu daitezke
,soilik.Ondorioz, eskuekin gauza bat hartzearen ekintza, HARA izeneko
izate abstraktu honetan oinarritzen da.
HARA, nahiz
eta sabel inguruan kokatuta egon, ez da organo bat ezta gorputzaren
atalik ere. Anatomikoki ez da existitzen.Baina dagokigun ekintza
honetan, gure bizitzaren izatasun zentzu honetan, benetakoa ez ezik,
beharrezkoa eta funtsezkoa ere bada. HARA, gure izatearen bihotza
bilakatzen da; Izateko gai egiteaz gain gure bizitzaren errealitatean
bizitzeko gai egiten gaitu. Gauzak horrela, unibertsoan integra
gaitezke, unibertso berak gu desegin gabe.Horretaz gain,azaldu dudan
bezala, HARA-ren bidez, “bestearekin “ benetako harremana lortu
dezakegu, ezinezkoa irudi arren.
HARA
gorputzean errotuta egonda ere, ez da gorputzaren zati bat, beraz,
ezin du gihar –uzkurdura edo eskuak ixtean suposatzen duen
hezurren mugimenduaren bitartez “bestea “ harrapatu. Aitzitik ,
HARAk objektua bereganatzen duenean, hura menderatzen du.
Hori dela
eta,HARAk “bestea” harrapatzen du, eskuekin hartzearen
ekintzaren bitartez,egoera zeharo alderantziz jarriz. Adimenak eta
ikusmenak egiten ez duten bezala, HARAk
ez du “bestea” geldiarazten, ez du objektu estatikorik
harrapatzen.
Alderantziz,
HARAk “ bestea” harrapatzen du etengabeko oszilazio – higidura
batean ; Jatorriz, HARA ,bere baitan dinamikoa eta bizia
baita.Eskuak eta ikusmenak egiten ez duten arabera , HARAk eta
adimenak “bestarekin” harremanetan jartzeko distantziak ezaba
ditzakete nahiz eta argi eta garbi “ bestearekiko” urruntasuna
egon.Sabelaren sakontasunean gordetako HARA-ren kontzeptuari ,
KIKAITANDEN ere deitzen diogu: KI-aren mugagabeko itsasoa, alegia.
KIKAITANDEN-aren taupadak, arnasketak eta komunikazioak, bizidun edo
bizigabeko ingurunearekin duten harremanak,
gure bizitzaren adierazpen ezberdinak osatzen ditu.
“HARAk,identifikazioari esker baino ez ,” bestea” harrapa dezake “
Nire iritziz,
Aikidoaren ezaugarri erakargarri eta interesgarrienetariko bat,
azaldutako guztia gauzatzeko, lantzeko eta sentitzeko aukera
edukitzea da.Lehen begiratuan, idei irrazionala eta gauzaina irudi
arren , errealitate zehatza,zorrotza eta xehea da.
Aikidoa
egitean, espazio geometriko batean ez ezik ,benetako bizitzan ere,
gureak
eta aurkariarenak
diren gorputzak eta adimenak erabiliz ,gure HARA- ren jabe izateko
ahalmena izango dugu.HARA, irmotasunez mendera dezagun, etengabeko
zuzenketa eta teknikaren errepikapena nahitaezkoak dira; eta behar
izanez gero ,zuzenketak gero eta sakonagoak eta zorrotzagoak izan
beharko dira.
Madrilen, 2006an.
Testua, Yasunari Kitaura,
aikidoko,8.DAN-a duena.
Argazkiak, Oskar Untzueta Salhazahar
Itzultzailea , Trinidad Freire Esparis.
Comentarios
Publicar un comentario
Gracias por comentar, eskerrik asko.